پرولاپس دریچه میترال

پرولاپس دریچه میترال شایع ترین بیماری دریچه ای قلب (MVP) است. علت آن نامشخص است اما ارث نقش مهمی دارد شدت پرولاپس دریچه میترال طیف وسیعی دارد. برخی بیماران مبتلا به این بیماری بدون علامت هستند در حالی که برخی دیگر علایمی دارند که کیفیت زندگی آنان را تغییر می دهد. پیش آگهی این بیماری بسیارخوب است اما تعداد کمی از بیماران عوارضی شدیدی نشان می دهند. . دریچه میترال قلب بین دهلیز چپ و بطن چپ واقع شده است. دریچه میترال دو پرده دارد. در برخی افراد یکی از این پرده ها یا هر دوی آن ها بزرگ هستند و به نحو مناسبی بسته نمی شوند. هنگامی که بطن چپ منقبض می شود، پرده های دریچه به سمت عقب و به درون دهلیز چپ بیرون می زنند (که این ناهنجاری قلبی MVP نامیده می شود.

علایم و نشانه ها

پرولاپس دریچه میترال معمولاً با یک معاینه معمولی با گوشی پزشکی تشخیص داده می شود. بیشتر بیماران مبتلا به MVP زن هستند. افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند در سنین مختلفی هستند اما معمولاً بیماران بین ۱۴ و ۳۰ سال سن دارند.بیشتر بیماران مبتلا به MVP بدون علامت هستند، مشکل نداشته و در نتیجه نیازی به درمان نخواهند داشت. بیماران علامت دار از علایمی مانند ناراحتی قفسه سینه، اضطراب، خستگی و تنگی نفس شکایت می کنند. مشخص نیست که آیا این علایم واقعاً ناشی از پرولاپس دریچه میترال یا حوادث تصادفی هستند. برای بیماران علامت دار، شایع ترین علت بروز علایم نشت خون به عقب از طریق دریچه است. بیمارانی که نارسایی دریچه دارند اغلب علایمی مانند ضربان قلب سریع یا غیر طبیعی، سرگیجه، سبکی سر، خستگی، درد قفسه سینه و کوتاه شدن نفس دارند.

نوار قلب

اگرچه در بیماران مبتلا به MVP الکتروکاریوگرام ممکن است اطلاعات نسبتاً ارزشمندی فراهم کند اما بیماران معمولاً نوار قلب طبیعی دارند. الکتروکاردیوگرام ها ممکن است در اثبات آریتمی ها در بیمارانی که طپش قلب دارند سودمند باشد.

اکوکاردیوگرافی

یک اکوکاردیوگرافی دوبعدی و داپلر سودمندترین آزمون غیر تهاجمی برای تشخیص MVP است. این روش در شناسایی وضعیت غیرطبیعی و پرولاپس برگچه های دریچه میترال موثر است.

اکوکاردیوگرام ها در شناسایی اندازه دهلیز چپ، اندازه بطن چپ و عملکرد آن نیز سودمند است. اکوکاردیوگرام در تعیین میزان زیادی برگچه میترال در بیماران در خطر بروز عوارض نیز نقش کمکی دارد.

توصیه می شود که تمام بیماران مبتلا به MVP یک اکوکاردیوگرام اولیه به منظور ارزیابی اندازه دهلیز و بطن چپ، عملکرد بطن و حرکت و ضخامت برگچه میترال داشته باشند. در بیماران مبتلا به MVP بدون علامت اکوکاردیوگرام های متوالی معمولاً ضروری نیست مگر در بیمارانی که نشانه های بالینی بدترشدن بیماری شان را نشان می دهند.

عوارض

نارسایی دریچه

شایع ترین و مهم ترین عارضه MVP حالتی به نام نارسایی میترال (MR) است. در این وضعیت دریچه میترال دچار نشتی شده و اجازه می دهد که خون فراوانی به سمت عقب و به دهلیز چپ نشت کند. معاینه فیزیکی در تشخیص MR همیشه قابل اعتماد نیست و در واقع نمی تواند شدت MR را به درستی اندازه گیری کند. پیشرفت تدریجی MR در بیماران مبتلا به MVP ممکن است منجر به افزایش گشادی و نقص عملکرد دهلیز و بطن چپ شود. شدید شدن MR می تواند به آریتمی های قلبی، نارسایی احتقانی قلب و افزایش خطر مرگ ناگهانی بینجامد. بیمارانی که از MR شدید رنج می برند در معرض خطر افزایش بروز اندوکاردیت عفونی نیز هستند.

اگرچه به نظر می رسد که MVP در میان زنان شایع تر است، مردان بالای ۵۰ سال نیز به MVP مبتلا می شوند. این مردان نسبت به زنان سه برابر بیشتر در معرض خطر MR شدیدی هستند که در نهایت به جراحی نیاز پیدا می کند. بیماران مبتلا به افزایش فشارخون و شاخص توده بدنی بالا در معرض خطر بالاتر ابتلا به MR شدید هستن.۳ هنگام در نظرگرفتن این که چه کسی بیشتر در معرض خطر ابتلا به MR شدید است سن نیز اهمیت پیدا می کند. شیوع MR شدید پیش از دهه پنجم زندگی کمتر است. اکوکاردیوگرافی به منظور تشخیص MR شدید به کار می رود.

اندوکاردیت

اندوکاردیت التهاب اندوکارد یا لایه آستر قلب است و معمول ترین ساختمان های قلبی که درگیر می شوند دریچه ها هستند. اندوکاردیت بسته به منبع ایجادکننده مشکل عفونی یا غیرعفونی است. افراد مشکوک به اندوکاردیت اغلب به منظور تشخیص و تعیین نتایج همودینامیک و پاتولوژیک نوع اندوکاردیت نیاز به اکوکاردیوگرافی دارند. بیمارانی که به اندوکاردیت مبتلا می شوند معمولا ًعوارض قلبی مهمی را نشان می دهند. یکی از عوارض آسیب دریچه های قلبی مانند دریچه میترال است. سلامت عملکرد و ساختار این دریچه ها ممکن است به وسیله ارگانیسم مهاجم عفونی کاملاً تخریب شود. بیماران مبتلا به اندوکاردیت به درمان ضد میکروبی نیاز دارند و در برخی موارد کنترل از طریق جراحی را ایجاب می کند.

به بیماران مبتلا به نارسایی همراه با MVP توصیه می شود که پیش از انجام اعمال دندان پزشکی و برخی انواع جراحی آنتی بیوتیک مصرف کنند. با آنتی بیوتیک درمانی پیشگیرانه، احتمال ابتلای بیماران به اندوکاردیت عفونی کمتر است.در بیمار مبتلا به MVP و بدون نارسایی دریچه، شیوع اندوکاردیت عفونی مشابه جمعیت عامه مردم است و بنابراین پیشگیری با آنتی بیوتیک لازم نیست.

درمان و پیگیری

بیماران بدون علامت

بیشتر بیماران مبتلا به MVP بدون علامت بوده و در معرض خطر بالای بروز عوارض جدی قرار ندارند. پزشکان باید نسبت به پیش آگهی خوش خیم این بیماری بیماران را کنترل کنند. بیماران باید تشویق شوند که یک شیوه زندگی سالم را انتخاب کرده و به طور منظم ورزش کنند.

بیماران بدون علامت با پس زدن خفیف یا عاری از آن را می توان هر ۳ سال از نظر بالینی ارزیابی کرد. اکوکاردیوگرام های متوالی لازم نیست مگر علایم قلبی عروقی بروز کند یا پزشک مشکوک به پیشرفت MR شود.

بیماران علامت دار

بیماران MVP که طپش قلب ، درد قفسه سینه، اضطراب یا خستگی دارند اغلب به درمان دارویی خوب پاسخ می دهند. علایم مرتبط با تغییرات ارتواستاتیک مانند افت فشارخون وضعیتی با افزایشش مصرف مایعات و نمک درمان می شود.

برخی معیارها مانند رژیم غذایی مناسب، محدودیت مصرف کافئین و افزایش فعالیت های ورزشی هستند. بررسی ها ثابت کرده است که در صورت وجود این حالت، مکمل منیزیم ممکن است علایم را بهبود بخشد. معمولاً منیزیم یک ماده معدنی بی خطر است اما افراد مبتلا به مشکلات قلبی یا کلیوی باید نسبت به مصرف بیش از از حد آن محتاط باشند.

انتخاب های جراحی

بیماران علامت دار مبتلا به MR شدید باید نسبت به تعمیر دریچه میترال ارزیابی شوند که گاهی اوقات نیز تعویض دریچه ضروری است. انواع مختلف گزینه های جراحی برای بیماران وجود دارد. تعمیر و تعویض دریچه میترال دو گزینه هستند. در متون علمی یک اتفاق نظر وجود دارد که تعمیر دریچه میترال نسبت به تعویض آن ارجحیت دارد.

تعمیر دریچه میترال یک فرایند جراحی است که دریچه میترال بیمار را حفظ می کند. جراح تلاش می کند تا دریچه میترال اصلی را اصلاح کند. جراحان گاهی اوقات با تنگ کردن یا تعویض حلقه پیرامون دریچه نیز دریچه را تعمیر می کنند. تعمیر دریچه میترال نسبت به تعویض آن فواید بسیاری دارد. تعویض دریچه میترال هنگامی که تعمیر دریچه ممکن نیست انجام می شود. در این فرآیند جراح دریچه میترال آسیب دیده را برداشته و آن را با یک دریچه مصنوعی جایگزین می کند. دو نوع دریچه مصنوعی به کار می رود که دریچه های مکانیکی و بافتی نامیده می شوند. دریچه های مکانیکی از فلز ساخته می شوند. بیمارانی که این روش را انتخاب می کنند برای بقاء زندگی شان به یک داروی ضد انعقاد نیاز خواهند داشت. دریچه های بافتی از بافت بیولوژیک مانند دریچه های قلبی خوک ساخته شده اند و بیماران نیازی به مصرف داروی ضد انعقاد ندارند. معمولاً دریچه های مکانیکی نسبت به دریچه های بافتی طول عمر طولانی تری دارند.